Tunezja i jej historia, śladami Kartaginy, pomniki wspaniałej przeszłości, imperium rzymskie, imperium osmańskie, Fenicjanie i piraci.

Czasy Tunezji od starozytności po dziś. Odległe czasy fenickie, odzyskanie niepodległości, aż po najnowsze wydarzenia.

Krótka Historia Tunezji – najważniejsze wydarzenia historyczne i współczesne.

Tunezja – afrykański kraj, który powstał na początku XV wieku. Kraj swą nazwę przyjął na cześć swojej stolicy Tunis. Tunezja ma bogatą historię i tradycje kulturowe powstałe pod wpływem zarówno muzułmańskiego jak i europejskiego świata.

Atrakcje Tunezji rekompensują mały rozmiar kraju. Od pierwszej osady z epoki kamiennej w pobliżu oazy Kebili do ery badań kosmicznych Tunezja doświadczyła wielu historycznych wstrząsów.

Historia Tunezji jest bardzo ciekawa. Na początku kraj był częścią Imperium Kartaginy. Zgodnie z tradycją, Fenicjanie założyli miasto w Kartaginie w 814 pne. Z czasem stała się centrum potężnego imperium. Począwszy od 264 n.e. Kartagina prowadziła wojny z Cesarstwem Rzymskim. Kartagina wojny przegrała i przez siedem wieków była częścią rzymskiej prowincji Afryki.

W 5 wieku n.e.terytorium znalazło się pod władzę plemion Wandali, a od 7 do 16 wieku Tunezja była rządzona przez arabskich zdobywców. Po tym, przez pewien czas Tunezją zawładnęli piraci, Hiszpania i Imperium Osmańskie. Pod koniec 19 wieku, Tunezja znalazł się pod rządami Francji, choć nominalnie władzę sprawował tunezyjski bey.

W 1956 roku Tunezja otrzymała niepodległość i została przyjęta do ONZ, a w 1957 roku parlament zniósł monarchię, wprowadzając republikę.

W grudniu 2010 w Tunezji wybuchły gwałtowne protesty o charakterze społeczno-politycznym przeciwko złej sytuacji gospodarczej w kraju, bezrobociu, braku swobód obywatelskich, które doprowadziły do obalenia 14 stycznia 2011 prezydenta Zin Al-Abidina Ben Alego.

Tunezja i jej historia.

Pierwszym narodem, który osadził się na dzisiejszych terenach Tunezji, byli Berberowie, stąd też pierwotnie Tunezja nazywana była Berberią, albo Lidią. Zanim Tunezja stała się niepodległa, pozostawała pod wpływami najpierw fenickimi, następnie greckimi, stąd w architekturze, jak i w kulturze pozostała niemała spuścizna zabytkowa po tych czasach. Od 814 roku głównym ośrodkiem władzy staje się Kartagina, ówczesny rywal wielkiego Rzymu. Po podbojach i upadku Kartagina stała się rzymską prowincją Africa Proconsularis, podbitą już w V wieku przez Wandalów. Od VII wieku za sprawa podboju arabskiego rozszerzały się wpływy arabskie, a co za tym idzie szerzyła się religia Islamu. W tym czasie powstawały ośrodki świętej wiary Islamu, z których najstarszym jest Kairuan. Dalsze losy Tunezji znajdowały się w rękach Abu Ibrahima Ahmada, za czasów którego obserwuje się znaczny rozwój rolnictwa i handlu. Od IX wieku władzę w ówczesnej Ifrikiji przejęli Fatymidzi, a następnie Hafsydzi, za których panowania ogłoszono niepodległość państwa. W 1300 roku państwo podzielono na część wschodnią z Tunisem i zachodnią z Dadżą. W XVI wieku Tunezję podbili Turcy, zdobywając Tunis i obalając Muhammada VII. XVIII wiek przyniósł podział na kolonie, Francja uzyskała protektorat nad Tunisem, a w XX wieku po II wojnie światowej cała Tunezja znalazła się pod panowaniem francuskim, stając się tym samym autonomią we wspólnocie francuskiej.

Tunezja dziś.

Od drugiej połowy XX wieku Tunezja funkcjonowała, jako kraj niepodległy i członek ONZ. Pierwszym prezydentem został Habib Burgiba w 1957 roku, wprowadzając tym samym ustrój republiki w miejsce monarchii i tworząc parlament. W 1987 roku kolejnym prezydentem został generał Zin-Al – Abidin Ben Ali, za jego czasu wprowadzono wielopartyjność. W tym czasie zmianie uległa też polityka zagraniczna, gdzie starano się dbać o poprawne stosunki z Algierią, Ameryką czy Francją. W nowej erze XXI wieku Tunezja stanęła w ogniu protestów społecznych na tle politycznym. Brak pracy, zła sytuacja gospodarcza i brak swobód obywatelskich doprowadzi do obalenia generała w 2011 roku, na początku którego w wyniku Rewolucji Jaśminowej Ben Ali opuszcza Tunezję, a obowiązki prezydenta przejmuje tymczasowo przewodniczący parlamentu Fouad Moubazaa. W październiku 2011 roku odbyły się pierwsze demokratyczne wybory parlamentarne, dzięki którym wyłoniono nowy rząd.